จุดอ่อน

1. แม้มีพันธุ์ให้ผลผลิตสูง แต่เกษตรกรส่วนใหญ่ยังขาดการบริหารจัดการการปลูกในพื้นที่อย่างต่อเนื่อง ขาดการให้ความสำคัญในการฟื้นบำรุงดิน ทำให้เกิดการเสื่อมโทรมของดิน ส่งผลให้ผลผลิตลดลง
2. ปริมาณการผลิตไม่มีเสถียรภาพ บางช่วงขาดแคลน บางช่วงล้นตลาด ส่งผลให้ราคาวัตถุดิบมีความผันผวน
3. ต้นทุนการผลิตสูงกว่าประเทศคู่แข่ง จากต้นทุนปุ๋ย และต้นทุนค่าจ้างแรงงาน
4. การพัฒนาและการเติบโตของอุตสาหกรรมในปัจจุบันค่อนข้างช้า เมื่อเทียบกับอัตราเติบโตในอดีต ขาดการวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีเพื่อการสร้างนวัตกรรมใหม่ ๆ ในประเทศ โดยเฉพาะผลิตภัณฑ์จากฐานชีวภาพ

อุปสรรค

1. ผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาวะอากาศ ประกอบกับปัญหาโรคระบาดและศัตรูพืชที่มากขึ้นส่งผลให้ปริมาณผลผลิตไม่คงที่ และควบคุมคุณภาพได้ยาก
2. การกีดกันทางการค้าที่รุนแรงขึ้น โดยเฉพาะมาตรการกัดกันที่ใช้ผลกระทบจากสิ่งแวดล้อมเป็นตัวประเมิน เช่น การปล่อยก๊าซเรือนกระจกในระหว่างกระบนการผลิต หรือตลาด Life cycle การใช้น้ำและพลังงาน เป็นต้น
3. การพึ่งพาตลาดจีนในสัดส่วนที่สูง ทำให้มีความเสี่ยงทางการค้าสูงขึ้น
4. มาตรการส่งเสริมอุตสาหกรรมการผลิตในประเทศ หรือส่งเสริมพืชทดแทนของประเทศเพื่อนบ้าน เช่น จีนมีการส่งเสริมการใช้ข้าวโพดที่มีในสต็อกแทนการนำเข้ามันเส้น เวียดนาม ส่งเสริมอุตสาหกรรมมันสำปะหลังในประเทศมากขึ้น เช่นเดียวกับในทวีปแอฟริกา และอเมริกาใต้ ที่มีการพัฒนาพันธุ์อย่างจริงจังร่วมกับประเทศพัฒนาแล้วอย่าง ยุโรป และสหรัฐฯ โดยการสนับสนุนจากมูลนิธิบิล และมิรินด้า เกตต์

โอกาส

1. มันสำปะหลังเป็นพืชที่มีประโยชน์หลากหลาย ทั้งด้านอาหารและพลังงาน อีกทั้งยังเป็นวัตถุดิบสำคัญในหลายอุตสาหกรรม ที่ยังสามารถต่อยอดสร้างมูลค่าเพิ่มได้อีกในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นการใช้เป็นวัตถุดิบในการผลิตผลิตภัณฑ์ใหม่ ๆ ที่มีมูลค่าเพิ่ม และผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม เช่น ไบโอพลาสติก เป็นต้น
2. ประเทศต่าง ๆ มีนโยบายให้ความสำคัญด้านความมั่นคงทางอาหารและพลังงานมากขึ้น เช่นนโยบายการสนับสนุนจากมันสำปะหลังเป็นวัตถุดิบเอทานอลเพื่อใช้เป็นพลังงานทางเลือกในหลายประเทศ