3. มีการจัดตั้งคณะกรรมการโคนมและผลิตภัณฑ์นม ซึ่งมีผู้เกี่ยวข้องทุกภาคส่วนร่วมเป็นคณะกรรมการ เพื่อร่วมกันแก้ไขปัญหา หรือกําหนดนโยบายในภาพรวมร่วมกันต่ออุตสาหกรรมโคนมไทยทั้งระบบ

4. มีการพัฒนาสายพันธุ์โคนมที่เหมาะกับสภาพภูมิอากาศ  รวมถึงมีระบบการจัดเก็บน้ําเชื้อที่มี ประสิทธิภาพ

5. มีโรงงานรับน้ํานมดิบเพื่อแปรรูปอยู่กระจายทั่วทุกภูมิภาคของประเทศ  มีทั้งโรงงานของภาครัฐ, สหกรณ์โคนม, เอกชน และต่างชาติ ซึ่งอยู่ในระบบการรับซื้อน้ํานมดิบของเกษตรกรไทย ที่นําไปแปร รูปเป็นนมโรงเรียน และนมพาณิชย์ออกจําหนายไปทั่วประเทศ   

จุดอ่อน (Weak)

1. ต้นทุนการผลิตน้ํานมดิบค่อนข้างสูง เนื่องจากอาหารสัตว์ ทั้งอาหารหยาบและอาหารข้น ซึ่งเป็น ปัจจัยหลักมีราคาแพง

2. คุณภาพน้ํานมดิบของไทยในภาพรวมยังต่ํากว่าคุณภาพมาตรฐานสากล  

3. ปริมาณน้ํานมดิบไม่เพียงพอต่อการบริโภคภายในประเทศ  

4. ระบบการรวบรวมน้ํานมดิบ, ระบบการซื้อขาย และการจัดการยังยุ่งยากซับซ้อน  

5. เกษตรกรผู้เลี้ยงโคนม มีอายุโดยเฉลี่ยค่อนข้างมาก และมีปัญหาด้านการส่งต่ออาชีพในรุ่นต่อไป

6. เกษตรกรมีการใช้เทคโนโลยีในการจัดการระดับมาตรฐานฟาร์มค่อนข้างน้อย โดยเฉพาะผู้เลี้ยงโคนม รายย่อยซึ่งเป็นกลุ่มใหญ่ของผู้เลี้ยงโคนมทั้งประเทศ    

โอกาส (Opportunity)

1. ผลจากโครงการนมโรงเรียน ที่มีมาอย่างต่อเนื่อง 20 ปี ส่งผลให้เยาวชนไทยสามารถดื่มนมได้

2. ปริมาณการดื่มนมของไทย และอาเซียนยังต่ํา จึงเป็นโอกาสที่จะขยายการตลาดผลิตภัณฑ์นมได้อีก มาก

3. ผู้บริโภคมีความตื่นตัวกับกระแสดูแลและรักษาสุขภาพมากขึ้น

4. ราคานมใน AEC จะทําให้ผู้ประกอบการไทย สามารถขยายตลาดได้มากกว่าตลาดในประเทศได้อีก