1. การแข่งขันกันภายในอุตสาหกรรมเดียวกัน (Rivalry among current competitors)
    ภัยคุกคามจากการเข้าสู่อุตสาหกรรมของคู่แข่งขันที่เป็นผู้ประกอบการใหม่อยู่ในระดับต่ำ เนื่องจากปัจจุบันประเทศไทยมีผู้ผลิตและจัดจำหน่ายผลิตภัณฑ์อาหารจากพืช(ไม่รวมอาหารเจ) โดยเฉพาะผลิตภัณฑ์เนื่องจากพืชเพียงไม่กี่รายในตลาด ทำให้ผลิตกำลังส่วนเกินในตลาดมีน้อยเมื่อเทียบกับความต้องการของผู้บริโภคที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ประกอบกับผลิตภัณฑ์อาหารจากพืชถือเป็นสินค้าที่มีความเฉพาะตัว มีความหลากหลายแตกต่างกันตามเทคนิควิธีการผลิตแต่ละบริษัท ทำให้มีการแข่งขันด้านราคาอยู่ในระดับต่ำ

2. ภัยคุกคามจากผู้ประกอบการรายใหม่ (Threat of New Entrance)
    ภัยคุกคามจากการเข้าสู่อุตสาหกรรมของคู่แข่งขันที่เป็นผู้ประกอบการใหม่อยู่ในระดับปานกลาง แม้ว่าจะเป็นอุตสาหกรรมที่มีแนวโน้มเติบโตอย่างต่อเนื่องเป็นที่สนใจของผู้ประกอบการในตลาด แต่เนื่องจากเป็นตลาดใหม่ทำให้มีข้อมูลของตลาดน้อย ประกอบกับผลิตภัณฑ์อาหารจากพืช โดยเฉพาะเนื้อจากพืช เป็นธุรกิจที่ต้องใช้เงินลงทุนระดับสูง ต้องอาศัยบุคลากรที่มีความรู้ความเชี่ยวชาญในการวิจัยและพัฒนาผลิตภัณฑ์ให้มีรสชาติ เนื้อสัมผัส และกลิ่นให้เหมือนเนื้อสัตว์มากที่สุด ทำให้ผู้ที่จะเข้ามาแข่งขันรายใหม่ยังไม่กล้าตัดสินใจเข้ามาลงทุน เพราะต้องเสี่ยงต่อการดำเนินงานที่ไม่คุ้มทุน

3. ภัยคุกคามจากสินค้าทดแทน (Threat of Substitute Products)
    ภัยคุกคามจากสินค้าทดแทนอยู่ในระดับสูง ผลิตภัณฑ์อาหารจากพืชมีสินค้าทดแทนเป็นจำนวนมากและมีความหลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นผลิตภัณฑ์อาหารเจ หรืออาหารประเภท raw food อาทิ ผัก ผลไม้ และธัญพืชต่าง ๆ หรือผลิตภัณฑ์ที่ทำจากเนื้อสัตว์อื่น ๆ ที่สามารถตอบสนองความต้องการพื้นฐานของผู้บริโภคไม่ว่าจะเป็นกลุ่มผู้บริโภคทั่วไป หรือกลุ่มผู้บริโภคที่ไม่รับประทานเนื้อสัตว์ได้เช่นกัน ประกอบกับต้นทุนของสินค้าอาหารจากพืชที่อยู่ในระดับสูง ทำให้ราคาโดยเปรียบเทียบของสินค้าทดแทนจะต่ำกว่าราคาสินค้าอาหารจากพืชอย่างมีนัยยะสำคัญ จูงใจให้ผู้บริโภคหันไปบริโภคสินค้าทดแทนได้ง่าย

4. อำนาจการต่อรองของผู้ขายวัตถุดิบ (Bargaining Power of Suppliers)
    ผู้ขายวัตถุดิบหรือซัพพลายเออร์ (Supplier) มีอำนาจต่อรองสูง เนื่องจากการผลิตผลิตภัณฑ์อาดหารจากพืช โดยเฉพาะเนื้อจากพืชต้องใช้วัตถุดิบที่มีความเฉพาะขึ้นกับเทคนิคและวิธีการผลิต ซึ่งวัตถุดิบบางชนิดยังไม่นิยมเพาะปลูกในประเทศไทย ผู้ขายวัตถุดิบมีจำนวนน้อย ปริมาณวัตถุดิบและแหล่งวัตถุดิบมีจำกัด  อีกทั้งด้วยความเฉพาะตัวของผลิตภัณฑ์ทำให้หาวัตถุดิบอื่นทดแทนได้ยากจึงทำให้เกษตรกรมีอำนาจในการต่อรองสูง

5. อำนาจการต่อรองของผู้ซื้อ (Bargaining Power of Buyers)
    อำนาจการต่อรองของผู้ซื้ออยู่ในระดับต่ำ โดยเฉพาะผลิตภัณฑ์เนื้อจากพืช ที่มีความเฉพาะตัวไม่ว่าจะเป็น สี กลิ่น รสชาติ และเนื้อสัมผัส ทำให้ต้นทุนในการเปลี่ยนไปใช้สินค้าของผู้ผลิตรายอื่น (Switching costs) ของผู้บริโภคอยู่ในระดับสูง ทำให้ผู้ซื้อเปลี่ยนไปซื้อสินค้าจากคู่แข่งได้ยาก