แต่ทั้งนี้ เนื่องจากต้นทุนการผลิตที่สูงกว่าประเทศคู่แข่งทั้งทางด้านแรงงานและวัตถุดิบ อาจจะส่งผลต่อความสามารถการแข่งขันทางด้านราคาของไทย
อำนาจต่อรองของผู้ซื้อ (Bargaining power of Buyers)
ตลาดอาหารพร้อมรับประทาน สามารถแบ่งกลุ่มลูกค้าได้ 2 กลุ่ม ได้แก่ 
+    กลุ่มลูกค้าทั่วไป มีอำนาจการต่อรองซื้อสูง เนื่องสภาพการแข่งขันที่รุนแรงตลาด ที่ทำให้มีผลิตภัณฑ์ที่หลายหลายให้ผู้บริโภคสามารถเลือกซื้อได้มาก 
+    กลุ่มลูกค้าที่มีความจงรักภัคดีในตราสินค้าสูง มีอำนาจในการต่อรองต่ำกว่ากลุ่มแรก เนื่องจากลูกค้ากลุ่มนี้มักจะซื้อสินค้าภายใต้ตราสินค้าสินค้าเดิมอยู่เสมอ 
อำนาจการต่อรองของผู้ผลิต (Bargaining power of Suppliers)
อำนาจการต่อรองของซัพพลายเออร์อยู่ในระดับต่ำ เนื่องจาก ประเทศไทยมีแหล่งวัตถุดิบที่หลากหลาย กระจายอยู่ทั่วประเทศ ประกอบกับคุณภาพของวัตถุดิบในแต่ละแหล่งมีความแตกต่างกันไม่มากนัก สามารถใช้ทดแทนกันได้ ทำให้ผู้ระกอบการมีทางเลือกในการซื้อวัตถุดิบได้มาก 
การเข้ามาของผู้ผลิตรายใหม่ (Threat of new Entrants) 
ปัจจุบันตลาดอาหารพร้อมรับประทานมีผู้ประกอบการรายใหม่จำนวนมากเข้ามาในตลาด เนื่องจากธุรกิจประเภทนี้ไม่ต้องอาศัยเงินลงทุนที่สูงมากนัก อีกทั้งยังเป็นตลาดใหญ่ที่ยังเปิดกว้างในการผลิตภัณฑ์ใหม่ แต่เนื่องจากข้อเสียเปรียบด้านราคาเมื่อเทียบกับบริษัทรายใหญ่ซึ่งมีต้นทุนต่ำกว่าทำให้ไม่สามารถแข่งขันใน

ตลาดทั่วไป (Mess market) ได้  จึงทำให้ผู้ประกอบการรายใหม่เหล่านี้เน้นกลุ่มเป้าหมายในตลาดระดับบน (Niche Market) มากกว่าที่จะเข้าไปแข่งขันในตลาดทั่วไปซึ่งโดยส่วนใหญ่เป็นการแข่งระหว่างผู้ประกอบการรายใหญ่ด้วยกันเอง