จุดอ่อน

1. ปริมาณผลผลิตและราคาสับปะรดมีความผันผวน ส่งผลต่อการบริหารจัดการการผลิต การทำการตลาดของโรงงานแปรรูป
2. ต้นทุนการผลิตสูงจากการพึ่งพิงโรงงานในการผลิตในสัดส่วนที่สูง ส่งผลกระทบต่อความสามารถในการแข่งขันด้านราคากับประเทศคู่แข่งโดยเฉพาะประเทศอินโดนีเซียและฟิลิปปินส์
3. ผู้ประกอบการในอุตสาหกรรมโดยรวมยังคงพึ่งพิงการส่งออกหลักอย่างสับประรดกระป๋อง     น้ำสับปะรดเข้มข้น สับปะรดอบแห้ง ซึ่งเป็นสินค้ามูลค่าเพิ่มไม่สูง คู่แข่งสามารถลอกเลียนแบบได้ด้วยคุณภาพใกล้เคียงกัน

อุปสรรค

1. ทิศทางการส่งเสริมและพัฒนาอุตสาหกรรมสับปะรดไทยเน้นการแก้ปัญหาระยะสั้น ขาดการวางกรอบการพัฒนาให้เกิดความยั่งยืนในระยะยาว
2. ประเทศคู่แข่งสำคัญอย่างฟิลิปปินส์และอินโดนีเซียมีศักยภาพในการแข่วขันสูง และมีส่วนแบ่งตลาดโลกเพิ่มขึ่นต่อเนื่องจนอยู่ในระดับใกล้เคียงกับประเทศไทย โดยมีปัจจัยอื่นจากต้นทุนการผลิตที่ถูก จากผลผลิตต่อไร่ที่สูงกว่าไทย พื้นที่เพาะปลูกมีความอุดมสมบูรณ์ รวมทั้งได้รับการถ่ายทอดเทคโนโลยีตั้งแต่การปลูกจนถึงการแปรรูปจากผู้ลงทุนต่างชาติ
3. หลายประเทศทั่วโลกมีแนวโน้มเก็บภาษีเครื่องดื่มที่มีความหวาน (Sugar-sweetened beverages tax : SSB_s) มากขึ้น เพื่อลดปัญหาสุขภาพประชาชนจากการบริโภคเครื่องเดิมที่มีน้ำตาลมากเกินไป
4. ผู้บริโภคในตลาดหลักอย่างสหรัฐฯ สหภาพยุโรป มีแนวโน้มลดการบริโภคสับปะรดกระป๋องลง เนื่องจากมีกระแสความนิยมบริโภคอาหารจากธรรมชาติ ปลอดสารพิษและหลีกเลี่ยงการบริโภคอาหารกระป๋องที่มีวัตถุกันเสีย และสารเคมีปรุงแต่งในปริมาณมาก

โอกาส

1. ผู้บริโภคทั่วโลกรู้จักและคุ้นเคยกับสับปะรดเป็นอย่างดี จึงไม่มีต้นทุนในการประชาสัมพันธ์เพื่อสร้างการรับรู้
2. ยังไม่มีประเทศใดในโลกที่ดึงศักยภาพด้านโภชนาการของสับปะรดมาเพิ่มมูลค่าให้กับธุรกิจอย่างเป็นรูปธรรม
3. ผู้บริโภคในปัจจุบันลดการบริโภคขนมขบเคี้ยวจากแป้งและน้ำตาลและหันมาบริโภคอาหารที่ทำจากผักและผลไม้มากขึ้น
4. อุตสาหกรรมแปรรูปอาหารยังมีความต้องการสับปะรดเพื่อเป็นวัตถุดิบเพิ่มขึ้นต่อเนื่อง แต่ผลิตภัณฑ์สับปะรดในท้องตลาดสามารถพัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์ให้ตรงกับความต้องการของตลาดได้จำกัด