องค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ (FAO) คาดการณ์ว่าประชากรโลก จะเพิ่มขึ้นเป็นกว่า 9 พันล้านคน ภายในปี 2593 จำเป็นต้องเพิ่มการผลิตอาหารประมาณ 100% ในขณะที่การเพิ่มขึ้นของประชากรมนุษย์ผลักดันความต้องการอาหาร พื้นที่ทำการเกษตรที่มีอยู่จำกัดก็ลดลงไปพร้อมกัน รวมถึงภาวะโลกร้อน การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ทำให้ลดพื้นที่ว่างสำหรับการเกษตร และมีแนวโน้มที่จะทำให้เกิดความไม่มั่นคงทางอาหารรุนแรงขึ้น โดยประเทศที่มีรายได้น้อยจะได้รับผลกระทบที่เลวร้ายที่สุด ซึ่งรวมถึงภาวะทุพโภชนาการและความยากจนที่เพิ่มขึ้น สิ่งนี้จะเพิ่มช่องว่างด้านความมั่นคงทางอาหารระหว่างประเทศที่มีรายได้สูงและรายได้ต่ำ สภาวะทางเศรษฐกิจและสังคมที่ดีขึ้นและการเข้าถึงอาหารจึงมีความจำเป็นสำหรับทั่วโลก

ในปี 2556 FAO ได้เริ่มส่งเสริมให้แมลงเป็น "แหล่งโภชนาการที่ยังไม่ได้สำรวจ ซึ่งสามารถช่วยแก้ปัญหาความไม่มั่นคงทางอาหารทั่วโลก" และประกาศให้แมลงเป็นแหล่งอาหารในอนาคตของโลก แมลงที่กินได้อาจให้ประโยชน์ทางเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อม เนื่องจากพวกมันดูเหมือนจะเป็นแหล่งสารอาหารที่ยั่งยืนและเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมมากกว่าสัตว์อื่นๆ เมื่อเป้าหมายคือจะต้องมีการผลิตอาหารเพิ่มขึ้นอย่างมากเพื่อเลี้ยงประชากรโลกที่เพิ่มขึ้น การพัฒนานี้จะสร้างภาระหนักให้กับทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู่อย่างจำกัด เช่น พลังงาน น้ำ ผืนดิน และมหาสมุทร การตัดไม้ทำลายป่า ความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อม และการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่เพิ่มสูงขึ้นอย่างมากหากการผลิตอาหารยังคงอยู่ในรูปแบบปัจจุบัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การเลี้ยงปศุสัตว์จะทำให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อมเหล่านี้ เนื่องจากประมาณ 70% ของการใช้ที่ดินเพื่อการเกษตรทั่วโลก ต้นทุนด้านสิ่งแวดล้อมจำนวนมหาศาลเกิดจากภาคการผลิตปศุสัตว์และปลาเชิงพาณิชย์ขนาดใหญ่ ตัวอย่างเช่น มูลสัตว์สามารถปนเปื้อนทั้งน้ำใต้ดินและน้ำผิวดินด้วยเชื้อโรค โลหะหนัก และสารพิษอื่นๆ และการแพร่กระจายมูลสัตว์อาจนำไปสู่การปล่อยแอมโมเนียในปริมาณมากที่มีผลทำให้เป็นกรดต่อระบบนิเวศ การผลิตสัตว์เพิ่มขึ้นจะต้องใช้อาหารสัตว์และพื้นที่เพาะปลูกเพิ่มเติม ซึ่งอาจนำไปสู่การตัดไม้ทำลายป่าต่อไป

ปัจจุบันแมลงที่กินได้ส่วนใหญ่เก็บเกี่ยวในป่า อย่างไรก็ตาม การแทนที่เนื้อสัตว์ทั่วไปบางส่วนด้วยแมลงที่กินได้จะสร้างแรงกดดันมหาศาลต่อประชากรแมลงในป่า ดังนั้น การผลิตแมลงที่กินได้จำเป็นต้องเปลี่ยนไปสู่ระดับฟาร์มหรือระดับอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ การเพาะเลี้ยงแมลงเป็นแหล่งอาหารหลักที่มีคุณค่าทางโภชนาการสูงเป็นแนวคิดที่ค่อนข้างใหม่  และได้รับการเสนอแนะให้เป็นวิธีการผลิตอาหารที่ยั่งยืน ตัวอย่างของการเลี้ยงแมลงเพื่อการบริโภคของมนุษย์ ได้แก่ การเลี้ยงจิ้งหรีดในโรงเก็บของหลังบ้านในหลายประเทศเขตร้อนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวมถึงลาว ไทย และเวียดนาม ในเขตอบอุ่น การเลี้ยงแมลงในปริมาณมากอย่างจิ้งหรีด ตั๊กแตน และหนอนใยผัก ส่วนใหญ่ทำเป็นธุรกิจครอบครัว แมลงเหล่านี้ส่วนใหญ่ผลิตเพื่อเป็นอาหารสัตว์เลี้ยง ในขณะที่การผลิตเพื่อการบริโภคของมนุษย์มีน้อย การเลี้ยงแมลงปริมาณมากให้ได้คุณภาพสูงจำเป็นต้องพัฒนากระบวนการอัตโนมัติเพื่อให้การผลิตแมลงสามารถแข่งขันทางเศรษฐกิจกับเนื้อสัตว์จากปศุสัตว์แบบดั้งเดิมได้ ตัวอ่อนแมลงวันธรรมดา หนอนไหม หนอนใยอาหารสีเหลือง และแมลงวันทหารสีดำ (black soldier flies) ได้รับการเสนอแนะว่าเป็นแมลงที่มีแนวโน้มดีที่สุดสำหรับการผลิตระดับอุตสาหกรรม

ประโยชน์ด้านสิ่งแวดล้อมของการผลิตแมลงเพื่อเป็นอาหารนั้น มีความสัมพันธ์กับประสิทธิภาพการเปลี่ยนจากอาหารเป็นโปรตีนของแมลงมีอัตราสูง แมลงสามารถเปลี่ยนโปรตีนจากพืชเป็นโปรตีนจากแมลงได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ตัวอย่างเช่น จิ้งหรีดพบว่าต้องการอาหารน้อยกว่า 2 กิโลกรัมต่อน้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้นทุกๆ 1 กิโลกรัม ในทางตรงกันข้าม ปริมาณอาหารที่ต้องใช้ในการเพิ่มน้ำหนักตัว 1 กก. (อัตราการเปลี่ยนอาหารเป็นเนื้อ) สำหรับไก่ คือ 2.5 กก. สำหรับเนื้อหมู 5 กก. และสูงสุด 10 กก. สำหรับเนื้อวัว มีการประเมินว่าจิ้งหรีดสามารถกินและย่อยได้มากถึง 80% ในขณะที่ค่าที่เกี่ยวข้องคือ 55% สำหรับไก่และหมู และเพียง 40% สำหรับโค ดังนั้น อัตราการเปลี่ยนอาหารเป็นเนื้อของจิ้งหรีดจึงสูงกว่าไก่ประมาณสองเท่า และสูงกว่าหมูและวัว 4-12 เท่า