สำนักงานสถิติแห่งชาติของจีนรายงานว่าจำนวนประชากรของประเทศ ในปี 2565 อยู่ที่ 1,411 ล้านคน ลดลง 850,000 คน จากปีก่อนหน้า ถือเป็นการลดลงของประชากรครั้งแรกในรอบ 60 ปี นับตั้งแต่ปี 2504 ซึ่งเป็นปีสุดท้ายของภาวะอดยากครั้งใหญ่ในประเทศ สถานการณ์ด้านประชากรของจีนนับว่าน่ากังวลอย่างมาก เนื่องจากอัตราการเกิดของจีนในปีเดียวกันทำสถิติต่ำสุดเป็นประวัติการณ์ อยู่ที่ 6.77 คนต่อประชากร 1,000 คน ลดลงจากปี 2564 ซึ่งอยู่ที่ 7.52 คนต่อประชากร 1,000 คน

จีนกำลังเข้าสู่ยุคที่เรียกว่า ‘ยุคแห่งการเจริญเติบโตทางประชากรเชิงลบ’ (era of negative population growth) ซึ่งเป็นผลระยะยาวมาจากนโยบายของจีนที่เรียกว่า ‘นโยบายลูกคนเดียว’ (one-child policy) ที่ใช้มาตั้งแต่ปี 2522 และเพิ่งจะยกเลิกไปเมื่อ 7 ปีก่อน  การคาดการณ์ล่าสุดของสหประชาชาติ (UN) ระบุว่า ประชากรจีนจะลดลง 109 ล้านคนภายในปี 2593 ซึ่งมากกว่าการคาดการณ์ในปี 2562 ถึง 3 เท่า ส่งผลให้ผู้เชี่ยวชาญกังวลว่าการเข้าสู่สังคมสูงวัยจะทำให้เศรษฐกิจเติบโตช้าลง รายได้ลดลง ขณะที่หนี้ภาครัฐเพิ่มขึ้นเพราะต้องมีค่าใช้จ่ายด้านสาธารณสุขและสวัสดิการที่เพิ่มขึ้น

ตั้งแต่ปี 2564 เป็นต้นมา รัฐบาลท้องถิ่นของจีนในหลายพื้นที่ ได้พยายามออกมาตรการหลายอย่างเพื่อกระตุ้นให้คนมีลูกกันมากขึ้น เช่น ลดภาษี ให้วันลาคลอดที่เพิ่มขึ้น หรือให้เงินอุดหนุนค่าบ้าน แม้แต่ประธานาธิบดี สี จิ้นผิง (Xi Jinping) ก็ระบุว่ารัฐบาลจะออกนโยบายสนับสนุนมาเพิ่มเติม แต่ที่ผ่านมามาตรการเหล่านี้ยังไม่ได้ผลเท่าใดนัก อย่างไรก็ตาม ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาทางการจีนได้ใช้มาตรการต่างๆ เพื่อสนับสนุนการเพิ่มจำนวนประชากร เช่น การลดหย่อนภาษี, การเพิ่มระยะเวลาการลาคลอดบุตร, การยกระดับประกันสุขภาพ, การให้ความช่วยเหลือด้านที่อยู่อาศัย, เงินพิเศษสำหรับบุตรคนที่ 3 และการควบคุมโรงเรียนสอนพิเศษซึ่งคิดค่าสอนในราคาแพง